Dziedziniec Izraelitów — główne wejście na Dziedziniec Izraelitów prowadziło przez Bramę Nikanora. Na obrzeżach Dziedzińca Izraelitów znajdowała się specjalna platforma, na której stali lewici i wykonywali śpiewy. Przedstawiciele różnych plemion Izraela również zatrzymywali się na Dziedzińcu Izraela, aby być świadkami codziennych ofiar składanych Bogu. Izraelici mieli możliwość wejścia na ten dziedziniec w celu modlitwy lub złożenia pokłonu i przekazania zwierzęcia na ofiarę. Dziedziniec Izraela, o wyższym „poziomie świętości” niż Dziedziniec Kobiet, był określany jako posiadający świętość „Obozu Boskiej Obecności”. Nie miały tam wstępu osoby nieczyste. Dla przykładu, ci którzy mieli kontakt ze zwłokami osób zmarłych zaciągali rytualną nieczystość. Mogli oni, co prawda, wejść na wzgórze świątynne, ale odmawiano im wejścia na Dziedziniec Izraelitów. Osoba, która celowo wchodziła na Dziedziniec Izraelitów będąc w stanie nieczystości, narażała się na śmierć przez ukamienowanie, zgodnie z Prawem. W przypadku wejścia w ten stan nieumyślnie, osoba musiała złożyć odpowiednią ofiarę przebłagalną za swój grzech.