Salomon — jeden z najważniejszych królów w historii Izraela, a jego historia jest szeroko opisana w Biblii. Był synem króla Dawida oraz Batszeby i odziedziczył tron po swoim ojcu. Salomon jest znany głównie z powodu swojej mądrości, bogactwa i budowy Świątyni w Jerozolimie. W młodości został przez Boga obdarzony niezwykłą mądrością. Modląc się o dar mądrości, otrzymał ją wraz z bogactwem i długim życiem (por. 1Krl 3, 5-14). Swoją mądrość ujawniał w sprawiedliwych sądach. Najbardziej spektakularna stała się trudna do rozstrzygnięcia sprawa matek kłócących się o prawo i stan faktyczny macierzyństwa wobec pewnego niemowlęcia. Salomon nakazał rozciąć dziecko na pół i sprawiedliwie oddać kobietom po połowie dziecka. W ten sposób ujawniła się prawdziwa matka dziecka, która nie chciała dopuścić do śmierci niemowlęcia (por. 1Krl 3, 16-28). Mądrość i potęgę rządów Salomona podziwiali monarchowie sąsiednich krain – w tym Królowa Saby (por. 1Krl 10, 1-13). Tradycja przypisywała mu autorstwo wielu ksiąg mądrościowych, np. Pieśni nad Pieśniami, Księgi Przysłów czy Koheleta. Salomon spełnił marzenie ojca — zajął się budową Świątyni w Jerozolimie, znanej jako Pierwsza Świątynia lub Świątynia Salomona (por. 1Krl 6, 1-38). Była przepięknym miejscem, w którym Izraelici składali ofiary i oddawali cześć Bogu. Chociaż Salomon zasłynął mądrością, jego późniejsze lata były również obciążone grzechami wobec Boga. W wyniku wpływów ze strony swoich licznych żon i konkubin, zaczął oddalać się od Boga i oddawać cześć obcym bogom (por. 1Krl 11, 1-13). To doprowadziło do podziału królestwa po jego śmierci.